Od šupe do kokošinjca, porez mora da se plati

Novi zakon o porezu na imovinu čija je priprema u toku i koji se nalazi u fazi nacrta neće uvesti novi namet građanima, jer obaveza plaćanja poreza za pomoćne objekte, šupe, kotlarnice, svinjce, kokošinjce, štale, senike, kao i za bunare, bazene, nadstrešnice i ostale objekte postoji od ranije, saopštilo je Ministarstvo finansija.

Prema dosadašnjem zakonu ovi objekti su se oporezivali istim aršinom kao i glavni objekat. U novoj verziji samo se preciziraju vrste tih objekata pošto se u dosadašnjem zakonu vode samo kao pomoćni objekti.

U predloženoj verziji pomoćni objekti se svrstavaju u osmu kategoriju zajedno sa garažama na koje je porez manji, s obzirom da su cene garaža manje od cena stanova ili kuća, a što je osnov za određivanje poreske osnovice.

Ovo bi u konačnici trebalo i da smanji poresko opterećenje građana.

Ipak, javlja se problem kako poreski organi, a to su lokalne uprave javnih prihoda, jer je porez na imovinu lokalni prihod, da razlikuju objekat koji je do sada oporezivan kao glavni, a u stvari je pomoćni.

Zato se u ovom predlogu zakona građani obavezuju da do 31. januara sledeće godine prijave imovinu, kako bi se objekti razvrstali u odgovarajuću kategoriju.

Ovo može biti i način da se mnogi koji nisu prijavili ovakve objekte nateraju da to urade.

Porez na imovinu obveznici sami prijavljuju, a lokalne vlasti mogu da nasumičnim inspekcijama kontrolišu da li su svi objekti prijavljeni.

Postoji i opcija da opštinske vlasti koriste satelitske snimke da utvrde da li ima neprijalvjene imovine na koju treba plaćati porez.

Prema saopštenju Ministarstva finansija novim zakonom se predviđa da građani dobiju poreska oslobođenja za objekte namenjene za poljoprivrednu proizvodnju, ako nisu obveznici poreza na dohodak građana na prihode od poljoprivrede i šumarstva i ako ti objekti nisu iznajmljeni nekom drugom za naknadu.

Primena ovog zakona bi trebalo da počne izdavanjem poreskih rešenja 2021. godine.

Visinu poreza na imovinu određuje lokalna samouprava, a utvrđuje se na osnovu kupoprodajnih cena ostvarenih u određenoj zoni.

Ovaj porez plaća se na tri meseca, odnosno u roku od 45 dana od početka tromesečja, pa su krajnji rokovi 15. u februaru, maju, avgustu i novembru.