Filmski i video program Umetničke galerije

Filmski i video program Umetničke galerije ,,Nadežda Petrović”: LUMINOUS VOID: DOCUDRAMA/Ruzbeh Rašidi.

Filmski i video program Umetničke galerije ,,Nadežda Petrović” Vam u ponedeljak 13. decembra premijerno predstavlja najnoviji film iransko – irskog reditelja Ruzbeha Rašidija LUMINOUS VOID: DOCUDRAMA.

O stvaralaštvu jednog od najznačajnijih autora eksperimentalnog filma u Evropi, govoriće Nikola Gocić, ko-selektor međunarodnog festivala eksperimentalnog filma i audiovizuelnog performansa KINOSKOP iz Beograda. Nikola će, nakon uvodne reči i projekcije voditi razgovor sa autorom i publikom.

Luminous Void: Docudrama, 2019, 71’

Dokumentarac kao nijedan drugi. Počevši od bizarnih praksi i fantazija grupe filmskih stvaralaca koji rade pod etiketom Experimental Film Society (EFS), prerasta u manifest svetlosti i zvuka. Ovo blistavo putovanje kroz film kao kosmički ritual i erotski delirijum takođe je idiosinkratična proslava samog medija. Kitnjasti vizuelni stil Rouzbeha Rašidija pokreće paradu vizionarskih scena koje redefinišu filmsku magiju kao grozničavu halucinaciju.

Luminous Void: Docudrama je zamišljena da obuhvati samu suštinu EFS-a. Ovaj kosmički karneval vizionarskog delirijuma i erotske opsesije dočarava artificijelnu, raskošno hermetičnu zonu koja se može uporediti sa Inauguracijom kupole zadovoljstva Keneta Angera (Inauguration of the Pleasure Dome (1954). U Rašidijevoj „svetlećoj praznini“, kako kaže slogan filma, „prostor je ukinut, film je prisutan“. Ovaj najekscentričniji i najdekadentniji filmski manifest uključuje sekvence koje je predložilo i koje izvodi nekoliko EFS filmskih stvaralaca kao deo sveobuhvatnog spektakla koji je predstavio Rašidi.

Program je podržan od strane Ministarstva za kulturu i informisanje Republike Srbije, a ulaz na projekciju je slobodan, uz poštovanje važećih protivepidemioloških mera.

Biografijee:

Rouzbeh Rashidi (rođen u Teheranu, 1980) je iransko-irski filmski reditelj. Filmom se bavi od 2000. godine, kada je u Teheranu osnovao Društvo eksperimentalnog filma.

Rašidi je oduvek radio potpuno daleko od mejnstrim koncepcija filmskog stvaralaštva, nastojeći da pobegne od konvencionalnih stereotipa pripovedanja. Umesto toga, on svoj filmski stil zasniva na poetskoj interakciji slike i zvuka. Izbegava pisanje scenarija, posmatrajući proces pravljenja pokretnih slika kao istraživanje, a ne ilustraciju. Njegov rad je dubinski povezan sa istorijom filma i prvenstveno se bavi misticizmom, filozofijom, ezoterizmom, kosmologijom, fenomenologijom i hauntologijom. Filmovi su potpuno eksperimentalni i često nadrealistički i misteriozni, i povezani su sa pokretom Remodernista. Objedinjuju ih njegova onirička mašta, idiosinkratične metode rada i doživljaj iz snova kada ih posmatrate.

Filmovi su inspirisani slikama, lokacijama, likovima i neposrednim situacijama i izgrađeni oko njih. Smelo je koristio širok spektar uređaja za pokretnu sliku, uključujući Blackmagic Design kamere, DSLR i Mirrorless kamere, VHS, DV, Super-8, Go-Pro, veb kameru i mobilni telefon. U montaži, on često kombinuje različite izvore slika i skoro uvek, postprodukcija značajno oblikuje njegove filmove. Vešt fotograf, Rašidi je redovno eksperimentisao sa neobičnim sočivima i filterima, čak i pravio svoje. Njegov film, Fantomska ostrva (2018), dobio je mnogo pohvala za svoj prepoznatljiv izgled zamućenih ivica koji je rezultat korišćenja specijalizovanih sočiva iz 19. veka sa Blackmagic URSA 4K kamerom. Rašidi takođe postavlja dizajn zvučnih pejzaža koji prate njegove filmove. Njegova odluka da izbegava dijalog u većini filmova je svesna veza sa ranom kinematografijom, koja je česta referentna tačka u njegovom radu i podsetnik na njegovo uverenje da je film uvek u procesu izmišljanja i ponovnog izmišljanja.

Nikola Gocić rođen je 1980. godine u Nišu, gde je završio gimnaziju Bora Stanković i diplomirao na odseku arhitektura Građevinsko-arhitektonskog fakulteta.

Bavi se pisanjem, filmskom kritikom, izradom kratkih stripova i kolaža. Autor je bloga NGboo Art koji postoji već dvanaest godina, a na kojem objavljuje svoje recenzije pretežno alternativnih filmova, kao i umetničke radove. Pisao je za portale Popboks i Taste of Cinema, i magazin Film Panic (danas, Moving Image Artists) rediteljskog para Denijel Foset i Klara Paiš (Daniel & Clara), a čest je saradnik Ruzbeha Rašidija (Rouzbeh Rashidi), iransko-irskog režisera i osnivača Experimental Film Society-ja (skraćeno, EFS) za čiji internet-žurnal EFS Publications i knjigu Luminous Void: Twenty Years of Experimental Film Society objavljenu u Dablinu 2020. je priredio nekoliko eseja. Za njurjorškog underground umetnika Martina Del Karpija (Martin Del Carpio) dizajnirao je omote za muzičke singlove i postere za kratkometražne filmove, a kao dizajner postera bio je angažovan i od strane mađarskog avangardiste Petera Lihtera (Péter Lichter).

Njegovi kratki stripovi bili su izlagani na Međunarodnom salonu stripa u Beogradu (2010, 2014, 2016, 2018, 2019) i Festivalu stripa Fumetto u Lucernu u Švajcarskoj (2016), a prvu samostalnu izložbu kolaža održao je u februaru 2019, u svečanoj sali Univerzitetske biblioteke Nikola Tesla u Nišu. Krajem iste godine, njegovi kolaži su predstavljeni na zatvaranju inauguralnog izdanja međunarodnog festivala eksperimentalnog filma i audio-vizuelnog performansa Kinoskop čiji je i ko-selektor. 2020. organizovao je drugu samostalnu izložbu u kafeu Julijan Djupon u Nišu, prikazavši tom prilikom i nekoliko ostvarenja reditelja sa kojima neretko sarađuje. Iste godine, vizualizovao je pet kratkometražnih filmova – tri samostalno (Untold, In Search of Tanatos, Seven 77), a dva prema ideji Martina Del Karpija (Kindle, LOS). Na njegovim minimalističkim kolažima nemački kompozitor i reditelj Martin Gerik (Martin Gerigk) zasniva svoju meditativnu eksperimentalnu animaciju Otonashi koja je učestvovala na više od šezdeset međunarodnih festivala. Treću samostalnu izložbu održao je u Galeriji Niškog kulturnog centra, u martu 2021.

______________________________________________________________________________