Prethodni članak
Nad Ustavom se pomolimo
Nad Ustavom se pomolimo
Izvor: OzonPress “Kome i zašto smeta proslava Božića u Srbiji?”
Pitali bismo Novu Srbiju, da li je zaista moguće da oni ne razumeju razliku između privatnih i crkvenih prostorija, i onih državnih? Da li zaista ne razumeju zašto je pogrešno kada se državni resursi koriste zarad promocije i promovisanja samo jedne religije? Da li zaista ne razumeju da se time vrši otvorena i direktna diskriminacija svih ostalih građana Republike Srbije?
Ateisti Srbije
Nova Srbija (NS), jedna od stranaka vladajuće koalicije u Srbiji, u svom saopštenju izjavljuje da predsednik Republike Nikolić i ministar za vanredne situacije i lider NS Ilić nisu prekršili Ustav unošenjem badnjaka u zgradu Predsedništva i poklanjanjem 10 miliona dinara, polijeleja i izgradnje okolne saobraćajne infrastrukture, crkvi u Čačku. U svom naslovu, ovo saopštenje implicira i to da se neko navodno zalaže za zabranu Božića u Srbiji što ne može biti dalje od istine.
Udruženje građana Ateisti Srbije je uvek i u potpunosti podržavalo član 43. Ustava Republike Srbije kojim se svim građanima garantuje pravo na slobodu veroispovesti. Upravo je zbog ovog člana tako diskriminatoran Zakon o crkvama i verskim zajednicama, kojim država suštinski legalizuje samo sedam takozvanih tradicionalnih verskih zajednica. Time se snažno sugeriše, ako ne i nameće to u koje verske dogme građani smeju slobodno da veruju.
Zbog te slobode veroispovesti, regulisane zakonima Republike Srbije i međunarodnim konvencijama o ljudskim pravima, čija je Srbija potpisnica, svi građani, pa i predsednik Nikolić, ministar Ilić ili bilo ko drugi, smeju o svom trošku i kod svoje kuće da obavljaju svoje verske rituale kako god žele. Niko im to ne osporava, niti brani, niti želi da zabrani.
To ipak ne smeju da rade u državnim institucijama i o trošku budžeta države, jer su te institucije i budžet vlasništvo i obaveza svih građana, a ne samo ovih pojedinaca, ili kakve nominalne većine. Da ponovimo i naglasimo, svih građana. I zbog toga se državne institucije, škole, bolnice, vojni objekti, opštine i tako dalje, ne smeju koristiti za bilo kakve religijske rituale niti za postavljanje kapela i drugih verskih objekata ma koje verske zajednice. Kapelama je mesto na privatnom ili crkvenom zemljištu, a religijskim ritualima je mesto u privatnim i crkvenim prostorijama.
Nova Srbija pita: “Na koji način je prekršen Ustav Republike Srbije?”. Odgovor je jasan, korišćenjem državnih sredstava i zloupotrebnom državne institucije, Predsedništva, zarad promocije samo jedne veroispovesti.
Nova Srbija pita: “Zašto se uskraćuje pravo vernicima na izražavanje svojih verskih sloboda?”. Odgovor je i tu jasan, niko ne uskraćuje vernicima njihovo pravo da izražavaju svoju versku slobodu, o svom trošku i u svojim privatnim ili pak crkvenim prostorijama, gde je takvim ritualima i mesto.
Pitali bismo Novu Srbiju, da li je zaista moguće da oni ne razumeju razliku između privatnih i crkvenih prostorija, i onih državnih? Da li zaista ne razumeju zašto je pogrešno kada se državni resursi koriste zarad promocije i promovisanja samo jedne religije? Da li zaista ne razumeju da se time vrši otvorena i direktna diskriminacija svih ostalih građana Republike Srbije?
Prostije se zaista ne može objasniti. Član 11. i član 43. Ustava Republike Srbije, imaju svega nekoliko, vrlo jednostavnih rečenica.
Religiji nije mesto unutar državnih institucija.
Religija se ne sme finansirati ni na koji način iz državnog budžeta.
Religiji i religijskim ritualima je mesto u privatnim domovima i u crkvama i hramovima. Finansiranje religije se može vršiti isključivo iz privatnih sredstava, po slobodnom nahođenju vernika.
Rastužuje i zabrinjava činjenica da značajan broj građana ne razume razliku između privatnih i crkvenih prostorija i onih državnih. Rastužuje i zabrinjava to da značajan broj građana ne razume da državna sredstva ne smeju da se koriste za promociju i podržavanje religije samo jedne grupe građana, već da državna sredstva pripadaju svim građanima i moraju se koristiti za dobrobit svih građana. Ta dobrobit nije zidanje bezbrojnih crkava i sečenje ugroženih vrsta drveća, već su to putevi, škole, bolnice, biblioteke, dakle sve ono što je neophodno svima nama, pa i pomenutim političarima, nadamo se.
Užasava i to da ove elementarne civilizacijske postulate ne razumeju i najviši državni činovnici. Ne kažemo da nas čudi, uzevši u obzir sada već tradiciju njihovog ponašanja, zloupotrebe institucija i bahato trošenje budžetskih sredstava zarad zadovoljenja lične potrebe za samoreklamerstvom u širenju dogmi jedne verske zajednice. Ipak, iako nas ne čudi ni ovakvo ponašanje, ni ovakvo neznanje koje je Nova Srbija pokazala u svom saopštenju, podsećamo ih da su učešćem u vlasti obavezni da čuvaju i brane Ustav Republike Srbije i da rade na korist svih građana, bez obzira na versko ili nacionalno opredeljenje.
Uzmite se u pamet, dame i gospodo i u pauzi molitvi i čerupanja budžeta, proučite makar ova dva jednostavna i kratka člana Ustava. Setite se i da ste vi naši službenici, a ne mi vaši. Setite se da ste obavezni da služite svima nama, građanima Srbije.
Na korist sviju nas i države koju sticajem okolnosti i vi vodite.
Ateisti Srbije
______________________________________________________________
Razuman i argumentovan odgovor Ateista Srbije.
Blago onima koji rano polude ceo zivot ce improci u veselju.
Nemam ninakvih simpatija prema NS, ali da nije Ozona za ove AS nikada ne bih ni cuo. Njihovo misljenje je potpuno irelevantno. Nisu ateisti Srbiju gradili, branili i za nju krv prolivali vekovima, tako da nemaju ni pravo da ocenjuju molitvene obrede u javnim ustanovama i institucijama.
Itekao imaju jer smo svi poreski obveznici.Kako pravno lice moze da ima slavu, to NIKAD nije bilo, nego novokomponovani vernici preteruju u svemu a radnicima lepo jer ne rade. Vera je licna stvar svakog coveka.
U Srbiji ima 90% pravoslavaca i preko 90% vernika kad se uracunaju i druge religije.
Vise ima vernika koji su poreski obveznici, nego ateista i zasto vi ateisti hocete da svoju volju namecete ostatku Srbije koji veruje u Boga?
Samo zato sto se ne slazete sa njima ne znaci da mozete da im odreknete prava koja imaju.
Tako dobro besedis,ateisti samo ime kazuje,bezboznici,mrzovoljci prema Bogu nisu nikada krv prolivali za Veru,zato sto ni ushta ne veruju,Praznodusni i praznoglavi,ali zato puni novca lutaju po svetu iz zabave,Takvi neradni skorojevici nemaju legitimitet ocenjivati sta valja ciniti sa Pravoslavnom verom.
Na zalost, mnogi su prolivali tuđu krv zbog vere. A jedna od zapovesti kaže:“ Ljubi bližnjega svog…“ Šta vam to znači:“Praznodušni i praznoglavi, ali zato puni novca lutaju po svetu iz zabave“? Imate li vi neki pravi argument u vezi sa postupkom ljudi koje branite, ili su to samo uvrede upućene ljudima koji različito misle od vas?
Порез није једино мерило припадности – барем велико броју људи иако то покушавају да нам утуве.
Атеисти су само ЈЕДАН од избора поред велико броја других. Тако да мора да станете у ред са свима осталима а не да тражите право пречег.
Многим верницима (било које вере) не сметају атеисти.
Сваки атеиста нема толераниције (не подноси, мрзи …) било којег верника. На овај начин АТЕИСТА постаје АНТИТЕИСТА или преведено: безбожник постаје противник вере (а то је већ дијагноза)
DIXI
Potpuno netačno. Srbija je sekularna država, a sekularnost podrazumeva slobodu veroispovesti i slobodu od veroispovesti. Kršenje sekularnosti je kršenje Ustava Srbije. Dakle, imate puno pravo na veroispovest. To vam niko ne uskraćuje. Takođe, vernici su ti koji neprestano naturaju svoju religiju kao jedinu ispravnu. Ateisti ne mrze vernike, to je glupost.
Uvek je u Srbiji populizam pobeđivao nad pameću, tako da me i ne čudi što ovako razmišljaju ljudi koji čine vladajuće partije. Ipak smo mi mala zemlja seljaka,na brdovitom Balkanu. Kada budemo imali dovoljno pameti da razmišljamo na pravi načim, možda i budemo imali šansu da živimo kao normalan svet.
Ništa više nije sveto niti me iznenađuje.Pogledajte samo ko i od čijih para donira i gradi svetkovine.
Jery, kako ono kaže prosečan ateista: Хвала ти Боже што сам атеиста!
NE UVRSTITI ISTINSKI MORAL KAO TEMELJ DRUŠTVA BUDUĆNOSTI I OSNOVU POLITIČKOG DJELOVANJA BILA BI PRAVA BUDALAŠTINA I SAMO JOŠ JEDNA OD PROLAZNIH IDEOLOGIJA Dok je istinski moral univerzalan, konačan i odmah provjerljiv, nauka se kontinuirano razvija, a ideologije se menjaju, nestaju, dolaze druge a upravo na osnovu univerzalnih moralnih principa.
Uticaj vladajuće ideologije na nauku se konkretno iskazuje kroz nastojanja da:
· sebe proglasi naukom;
· suzbije nastanak i razvoj pojedinih nauka;
· iskrivi naučna saznanja;
· usmerava nauku prema istraživanjima koja njoj odgovaraju.
Da bi ovaj i ovaka uticaj neprestano povećavala vladajuća ideologija nastoji da se oblikuje u formi naučnog mišljenja. Ali, ona tada odbacuje empirijsku verifikaciju proglašavajući je banalnom, a privid istinitosti nastoji da postigne koherentnošću misli. Međutim, i neistinita mišljenja mogu međusobno da budu koherentna. Za povećanje svog uticaja na nauku ideologija često ističe kao argument svoje ispravnosti da je ona internacionalna. To je tačno: ideologije, kako pokazuju savremena iskustva mogu biti internacionalne, što se vidi iz velikog broja država svrstanih u blokove na ideološkim principima. Međutim, ispravnost, na koju se poziva, ideologije vredi samo, i isključivo samo, unutar ideoloških blokova. Ideološka misao nikad ne može da bude interblokovska, interpartikularna, opštečovečanska kao što je slučaj sa moralom a i naukom – nauka je univerzalno ljudska; ona je sveopšti duhovni proizvod društvenog razvoja.
Prof. dr Milan I. Miljević, SKRIPTA IZ METODOLOGIJE NAUČNOG RADA,PALE, 2007
SUGESTIJE I UPUTE ZA PRAVLJENJE DRUŠTVA BUDUĆNOSTI
TEMELJNE VRIJEDNOSTI: REDEFINICIJA CIVILIZACIJE I REDEFINICIJA KULTURE
11. Definicija: Vrhunac kulturnog i civilizacijskog razvoja ljudskog roda je moral. Civilizacija (lat: civis-slobodni građanin, civilitas-uljudnost, udvornost) je sveobuhvatni pojam za razne faze i načine kulturnog razvitka društvenih zajednica a što podrazumjeva, materijalni, intelektualni i moralni razvitak ljudskih zajednica, u smijeru slobodnog građanina, a koji se temelji na tome da je čovjek biće u razvoju svijesti i da mu upravo civilizacija treba omogućiti nesmetani razvoj urođenih snaga i potencijala, a vrhunac kulturno-civilizacijskog razvoja je upravo razvoj morala. Kako je čovjek slobodan tek u okviru moralnog zakona, materijalni i intelektualni razvoj moraju biti u funkciji moralnog razvoja. Bez obzira da li se civilizacijske norme prenose kroz imitaciju, inicijaciju ili instrukcije, kroz oca i majku, učitelja ili sveštenika, nasljeđe plemena ili društva, jezik i znanje, moral i običaji, tehnologija i umjetnost- moraju biti prenijeti mladim naraštajima kao instrument koji ih pretvara iz životinja u ljude. Na osnovu toga možemo zaključiti da je civilizacija instrument prenošenja informacija o svijetu i provjerenih životnih obrazaca sa svrhom oblikovanja ponašanja pojedinaca i grupe u smislu opstanka na datom prostoru u smislu da se postane ravnopravni subjekt civilizacuje. Pojam civilizacija potiče i od latinske riječi civilitas što znači uljudnost, udvornost. Za nas je veoma važno da shvatimo da sam korjen riječi upućuje na na intelektualni i moralni razvoj društvenih zajednica. Ustvari trebalo bi pisati moralni i intelektualni jer je moral viša upravljačka kategorija ali tokom razvoja čovjeka, moral, pošto je vezan za porast svijesti je ono što se zadnje razvija pa je napisano intelektualni i moralni.
12. Definicija: Kultura je proces oblikovanja ponašanja pojedinca i kolektiva u cilju opstanka i razvoja života na datom prostoru u smislu da postanemo ravnopravni subjekt civilizacije i podrazumjeva skup svih onih procesa, promjena i tvorevina, koje su nastale kao posljedica materijalne i duhovne intervencije, bilo vidljive, bilo nevidljive, u prirodi, društvu i mišljenju. Osnovni smisao kulture sastoji se u tome da olakša, održava, i produžava individualni i kolektivni napredak i razvoj ljudske vrste.Kulturu čini istorijska tradicija, moral i običaji, ekonomija, nauka, umjetnost, religija i filozofija. Rad je kulturna kategorija a stvaranje dodatne vrijednosti (profita) uslov da opstanemo kao ravnopravni subjekt civilizacije. Ako posmatramo čovjeka kao inteligentnu samo i društveno programirajuću društvenu životinju, kultura predstavlja kolektivno programiranje uma (kao softver) koje se individualno prihvata.
Ravnopravni subjekt civilizacije je onaj koji nije ni u kakvom podređenom položaju i ne zaostaje za drugim civilizacijama ni u kom pogledu.
Termin kultura ima latinski korjen. Osnov može da se vidi u izrazu cultus (u smislu gajenja, obrade polja), colere (negovanje, gajenje, obrađivanje) ili cultura (u smislu obrade polja). Korov u bašti ne treba saditi, on sam raste. Ako kulturu shvatamo kao gajenje, kultivisanje, njegovanje plemenitih kultura u bašti, ona predstavlja kontinuiranu akciju i stalnu borbu protiv korova, kao i obezbjeđenja što boljih uslova za napredovanje plemenitih kultura.
Posljedica 1: Materijalni, intelektualni i moralni razvitak vrlo su povezani i nedostatak bilo kog aspekta dovodi društvo kao i pojedinca u poremećaj i bolesno stanje. Jedan naučnik koji se bavi ispitivanjem pojava materijalnog svijeta doprinosi materijalnom i dijelu intelektualnog razvoja vezanog za naučna dostignuća, ali to još ne znači da je njegov da kažemo filozofski stav moralan. Nauka ne daje filozofska rješenja, ona je sama svjesna da su njezini odgovori privremeni. Nedostatak istinskog moralnog razvoja daje katastrofalne rezultate i pogrešne filozofske zaključke u smislu modernizma, tj. posvećivanju samo materijalnom i tehnološkom razvoju, postmodernizma, u kojem se prestaje vjerovati u povijesne «meta pripovjesti» a to su po njima religija, humanizam, marksizam, a za istrčavanje sa pretpostavkama najvažniji im je propast komunizma, kao konačna pobjeda liberalnog kapitalizma nad marksizmom, te samo pažnja usmjeravanja na razvoj novih znanja koje je u funkciji moći i dominacije neoliberalnog kapitalizma. Zatim tu su razne poglupe priče o kraju povijesti, jer liberalna demokratija je vrh vrhova i nema dalje, to ti je realnost života sinko, itd…
Posljedica 2: Ono što se upravo sada dešava u svijetu može se okarakterisati kao proces globalne demoralizacije, tj. odbacivanje pozitivne moralne komponente čovjeka i društva, a stavljanje akcenta na materijalni i intelektualni razvoj. To je direktna posljedica sekularnog fundamentalizma, scientizma, itd.., a koji koriste nauku kao sredstvo za dokazivanje svoje ideologije. Iza globalne naracije koja se poziva na ljudska prava i slobode, slobodan protok roba i kapitala i demokratiju, te mnoštvo globalnih manifestacija, kriju se i skriveni politički motivi koji ustvari vrlo arogantno i bezskrupulozno zagovaraju ukidanje mogućnosti političke promjene. Odbacivanjem tradicije koja je hiljadugodišnja akumulacija razuma i mudrosti, i čovjek i društvo se uvodi u poremečaj i gubitak ravnoteže. Riječ pravednost se sve više izbacuje i zamjenjuje se riječi interes, ugovor itd, itd…
Posljedica 3: Cilj svakog društva je da promoviše upravo svoje naracije (bajke) a od društva struktuirana nauka ih mora podržavati stvarajući privid postideološkog (neideologiziranog) društva i istovremeno odbaciti i eliminisati sve istine koje bi urušile ili diskvalifikovale postojeći društveni sistem. Tako šta bez obzira na istinitost je u svakom društvenom sistemu strogo zabranjeno.Odbacivanjem tradicije i humanizma tj. moralnog razvoja čovjeka i društva, i čovjek i društvo se uvodi u poremečaj i gubitak ravnoteže koja vodi do konfrontacije i rata. «I kao što je čovjek bez sjećanja i znanja, čovjek bez cilja, tako i društvo bez skupnog sjećanja i iskustva i znanja o sebi, (odbacujući sve opšte teorije kao meta priče) društvo bez cilja,» osim cilja svakog društva da promoviše upravo svoje naracije a od društva struktuirana nauka ih dobrano mora podržavati, a ne neke istine, a koje bi urušile postojeći društveni sistem.
Posljedica 4: Glavni cilj i svrha civilizacije je porast svijesti kroz iskustva dobra i zla tj. humanizaciju (očovječenje) čovjeka i razvoj njegovih potencijala prema istinskim ljudskim vrijednostima. Glavni cilj civilizacije nije samo razvoj nauke i tehnike, nije ni profit, ni ekonomsko blagostanje. Samo istinska ljudska bića dovode do sretne ljudske civilizacije, kao glavnog cilja čovječanstva!
Posljedica 5: Ključna rasprava našega vremena je kulturna, moralna te neizostavno religiozna. Ključna rasprava našeg vremena je ustvari dijalog civilizacija i nije političke ili ekonomske naravi, jer na tim nivoima stvari ne mogu da se shvate i da se iznađu rješenja. Od religioznog, kao glavnog nosioca morala i stalnog pratioca čovječanstva i putokaza u individualnim i kolektivnim akcijama, ne može se pobjeći i kao što je svaki pokušaj u tom smislu propao a i tragično završio, to važi i za svaki takav pokušaj u budućnosti. Svaka priča koja hoće da isključi religiozno, ili da religiozno svede na individualnu stvar kao npr. hobi, može se nazvati jednoumljem i dubokim neshvatanjem, kako ljudskih prava, tako i realnog stanja na terenu. Religija je stvarna pojava, koja uporno prati čovjeka. Svaka isključivost u bilo čemu je nepoželjna i posmatra samo naličje stvari a ne i njegovo lice.
Posljedica 6: Stalno istrčavanje sa zaključcima u smislu da je parcijalno objektivna naučna istina ustvari kompletna istina nije naučno utemeljeno i predstavlja ustvari vjerovanje da je to tako i sasvim je jasno da smo tada u području vjerovanja a ne u području činjenica, a upravo hoćemo da dokažemo nešto protiv vjerovanja.
Posljedica 7: Pojednostavljeno rečeno glavne strane u dijalogu civilizacija su ateisti i vjernici. U ključnim civilizacijskim raspravama (Dijalog civilizacija) ne smije dominirati ni jedna strana u razgovorima i odluke bi trebale da se donose dijalogom i konsenzusom svih strana.
Posljedica 8: Osmisliti održivu strategiju za zaštitu pojedinih civilizacija zahtijeva sudjelovanje svake zemlje i svakog naroda, jer rješenje ovog problema ovisi o domišljatosti i mudrosti svake konstitutivne civilizacije u kolektivnoj „Civilizaciji“.
Posljedica 9:Pojedinačne civilizacije su glavni nosioci moralnih standarda.
Posljedica 10: Unutar pojedinih civilizacija religije su glavni nosioci istinskog morala (preko determinante sistema) kao najvažnije društvene kategorije. Zakoni u društvu su odraz morala koji proizilazi iz prijašnje kodifikacije morala u religijama.To je tako i u ateističkim društvima.Moral je najpouzdanije sredstvo kojim se usmjerava ponašanje ljudi. Moral je pouzdaniji od prava jer je i autonomna norma kojom čovjek naređuje sam sebi. Čovjek je složenost odnosa, procesa i uvjeta u kojima se razvija i egzistira.Zakoni u društvu su odraz morala koji proizilazi iz prijašnje kodifikacije morala u religijama, »jer moral je društvena kategorija. Iako individualni čin i postupak, društveno je uvjetovano ono što se smatra moralnim, poželjnim i vrijednim, a šta je nedopušteno u odnosu prema sebi, drugome ali i samim članovima društvene zajednice.» Salih Fočo, Rasprava o etici i moralu,Sarajevo Publishing 2011, str.34,35 Religije su višestoljetne škole humanizacije i nosilac morala kao najvažnije društvene kategorije »jer je moral i autonomna norma koju čovjek naređuje sam sebi, jer je usvaja i sankcioniše je snažnom unutrašnjom sankcijom, on nju po pravilu najčešće i poštuje, bez potrebe da mu je drugi nameće ili nadzirava njenu primjenu i zato je moral i najpouzdanije sredstvo kojim se usmjerava ponašanje ljudi jer je mnogo pouzdaniji od prava, iako je pravo preciznije i ima snažne oblike društvene prinude». Salih Fočo, Rasprava o etici i moralu,Sarajevo Publishing 2011, str.34,35 .Što se tiče religija velikani misli govore o jednoj jedinoj baštini sa identičnom suštinom! Da bi došli do te suštine potrebno je znanje ali ne samo ono nego je potreban i visoki stepen svjesnosti i razumijevanja šta ustvari religija želi da postigne kao krajnji cilj. Ustvari imamo različite vrste pogleda na identičnu suštinu tako da različite baštine dolaze do istoga!
Posljedica 11: Zajednička osnova svih religija je njihova izvorna poruka-ljubavi i pravednosti, izgradnja razuma, mudrosti i solidarnosti. Religije u moralnom pogledu imaju fiksnu suštinu koja je uvijek korak ispred i predstavlja uputstvo za buduću moralnu transformaciju čovjeka.Fiksna suština religije očituje se u ljubavi i pravednosti kao determinante sistema (čovjekoljublja u kojemu je svako naš bližnji), izgradnji razuma i mudrosti, zatim zagovaranje Više stvarnosti kao kreatora podređenog sistema stvarnosti (tajna uprava), obavezi pokoravanja toj upravi (da bi se čovjek mogao usmjeravati i da bi sankcionisan raznim zakonima za koje uopšte ne zna da postoje mogao naći utočište). Pogrešan je i naučni stav kao i stav etičkih relativista da moralne vrijednosti potiču iz kulture koja nema fiksne suštine, pa tako nema ni nekih univerzalnih vrijednosti koje bi se provlačile kroz istoriju. Ako posmatramo kompletnu kulturu i moralni razvoj društvenih zajednica i pojedinca, jedino za religije možemo reći da imaju fiksne suštine (esencije) koje su uvijek korak ispred čovjeka i predstavljaju uputstvo za buduću moralnu transformaciju čovjeka. Religije su višestoljetne škole humanizacije. I u slučaju da su one izbačene iz igre kao npr. kod nekih ateističkih zemalja, one su opet prisutne kroz tradiciju jer su zakoni odraz morala koji proizlaze iz konteksta morala u duhovnim zakonima.Ukoliko bi neko prigovorio da su religije u promjeni i razvoju i da zbog toga nemaju fiksnu suštinu, moje mišljenje je da suština religije nije u razvoju, nego se religija prilagođava stepenu svijesti čovjeka. Učenik trećeg razreda osnovne škole ne uči integrale, što ne znači da je matematika u razvoju ili da ih nema u matematici. Matematika u tom slučaju jeste relativna matematika jer je prilagođena uzrastu učenika ali niko ne može reći da matematika nema fiksnu esenciju. Za one koji i ovo osporavaju, ako se poredi fiksnost suština svih elemenata kulture sigurno je da možemo reći da religije kroz istoriju imaju najviše fiksirane suštine i to upravo u moralu koji ustvari predstavlja suštinu za buduću transformaciju čovjeka u ovom smislu. Zajednička osnova svih religija je njihova izvorna poruka-ljubavi i pravednosti, izgradnja razuma i mudrosti. To je zato što je ljubav najveća od svih plodova duha i savršeno ujedinjuje ljude, a pravednost univerzalno prihvatljiva i neophodna kategorija. Lubav je najveća jer jedino ona može savladati sve što djeluje razdvajajuće, bilo u nacionalnom, rasnom ili kulturnom pogledu.