ReFERrendum o NATO

Crna Gora je pred istorijskim pitanjem. Vlast, mimo volje ogromne većine naroda, u strahu od tog istog naroda, odluku o učlanjenju u NATO savez želi da donese kroz parlament, nelegitiman i ustanovljen na neslobodnim izborima i insceniranom državnom udaru na izborni dan. Riječ je o neviđenom nasilju skoro tri decenije nesmjenjive vlasti. 

Ratifikacija Pristupnog protokola Crne Gore u NATO zemljama, podrškom krivotvorenog parlamentarnog sastava iz Crne Gore, neslobodnih institucija i kriminalno-političkih struktura koje time štite isključivo lične interese i nezakonito stečenu imovinu, nije ništa drugo nego pravno-politička agresija NATO-a ili bar onih zemalja koje su ušle u ovaj posao,  na malu Crnu Goru. 

Zato se borimo za referendum o ulasku u NATO savez. U pitanju je elementarni princip demokratije, da se o jednom od najvažnijih pitanja društva i države, pitanja koje dijeli zemlju, odluči na najširi i najdemokratskiji način, na referendumu.Dodatno: prema svim poštenim istraživanjima javnog mnjenjavećina građana Crne Gore želi neutralnu zemlju, mirnu i  neuvučenu u globalne razmirice i sukobe, zato se i vlast boji referenduma.

U poslednje vrijeme čini se da su međunarodni izvještaji o napretku Crne Gore unaprijed usvojeni i politizovani,  da su snažni, hronični problemi na terenu u ovim izvještajima unijeti tek kao kozmetički dodaci, a da je glas običnih građana potpuno ugušen, slomljen i zanemaren. Stiče se utisak da je radi uvlačenja Crne Gore u NATO sve dozvoljeno, pa i krađa izbora, represija, montiranje sudskih procesa, zavođenje faktičkog vandrednog stanja u danima izbora,  svaka vrsta grabeža, prevare i ucjene, uopšte svaki mehanizam krivotvorenja, pravno-političke agresije na ovu malu zemlju. Ne želimo da se mirimo sa time.

Podsjetimo, vojni budžet Crne Gore preko deceniju unazad  je između 25 i 30 miliina eura za koji se ne može kupiti ni pola jednog kvalitetnog NATO tenka; da je još od devedesetih godina na vlasti grupa zasnovana na porodično-kriminalnim vezama; da je stotine neriješenih ubistava u zemlji u kojoj stanuje tek oko 600 000 ljudi; da je ekonomija u ozbiljnoj staganaciji, a privatna svojina, konkurencija i tržište potpuno devalvirani, zgaženi i obesmišljeni upravo metodama pravno-političke i fizičke represije prema običnim građanima, grabežom privatne zemlje, švercom i korupcijom. 

Zbog toga, ali i mnogo čega drugog, prema internim podacima Vlade Crne Gore, objevljenim u aferi Depeša,84 odsto građana (sa tendencijom rasta!) želi da svoje mišljenje o ulasku u NATO kažeputem referenduma. Još slikovitije: 68 odsto od onih koji podržavaju NATO, takođe su za referendum. Uprkos ovako ogromnoj većini, vlast želi da ovu odluku donese u parlamentu. To je neviđeno nasilje nad demokratijom inad sopstvenim narodom.

Očigledno je permanentno pokazivanje friziranih podataka o Crnoj Gori raznih lobista kod zapadnih centara moći, zbog čega građani i mi kao njihovi predstavnici, idemo sami u posao lobiranja u kome želimo da što jasnije i glasnije ispromovišemo pravu istinu o politici ulaska Crne Gore u NATO, ali i neophodnosti raspisivanja nacionalnog referenduma. 

Zar se “veliki” NATO toliko plaši slobodne volje crnogorskog naroda, slobodne Crne Gore? Zar je demokratski izražena na referendumu slobodna volja naroda jedne male zemlje bilo kakva prijenja jednom tolikom vojnom savezu? Zar dao tom pitanju odlučiautokrata-kriminalac na čelu crnogorske vlasti i njegov glavni konsiljere za prljave poslove koji sebe po neshvatljivoj slobodi zovu državom i crnogorskim zvaničnicima?

Zbog svega toga idemo na put, da o tome ali i o drugim važnim temama – u periodu od 20. februara do 3. Marta – razgovaramo sa političarima, zvaničnicima, intelektualcima i aktivistima regiona, Evrope i evropskih institucija; u okviru nešeg velikog “Referendumskog karavana”.

Nas šestoro, u toku dvanaest dana, kombijem koji će biti specijalno oblijepljen, posjetićemo devet država, na putu od oko 7000 kilometara, sa samo jednom idejom. Krećemo iz Podgorice, preko Kosovske Mitrovice, do Skoplja, pa preko Beograda do Banjaluke i Zagreba, potom do Ljubljane, Beča i Praga, zatim stižemo u Berlin i, konačno, Brisel.

Svaki susret u tih dvanaest dana, biće najvaljen i propraćen tekstom, slikom i videom, i poslat na više od hiljadu adresa širom svijeta: medijima, političarima, istaknutim pojedincima, nevladinim organizacijama. Održaćemo govor u Evropskom parlamentu, posjetiti Njemački Bundestag, parlamente Srbije i Hrvatske, ali i druge institucije.

Šest ljudi, devet država, dvanaest dana, sedam hiljada kilometara i samo jedna ideja: da se čuje glas većinske Crne Gore, koji se bestijalno guši!

Molimo vas da propratite naš dvanaestodnevni referendumski karavan kojim želimo da doprinesemo borbi naših građana za realnu slobodu i osnovnu demokratiju.

Marko Milačić, predstavnikpolitičkegrupe „Otporbeznađu“ ,osnivač „Pokreta za neutralnost Crne Gore“ 

_________________________________________________________________