Film&video u Galeriji: Ivan Velisavljević i Skot Barli
O stvaralaštvu ovog izuzetnog umetnika, slikara i autora eksperimentalnih filmova, govoriće Ivan Velisavljević, filmski i književni kritičar i urednik Arhiva alternativnog filma Akademskog filmskog centra pri Domu kulture Studentski grad. Prethodno najavljeno gostovanje Ivana Velisavljevića uz retrospektivu kratkih filmova istog autora odloženo je zbog bolesti gosta, a sada realizujemo gostovanje uz ekskluzivnu projekciju ovog izuzetnog ostvarenja.
Nakon projekcije, očekuje vas razgovor o prikazanom filmu i stvaralaštvu ovog uzbudljivog autora koga nazivaju i “Anselm Kifer filma“.
Program je podržan od strane Ministarstva za kulturu i informisanje Republike Srbije, a ulaz na projekciju je besplatan.
SAN IMA SVOJU KUĆU / SLEEP HAS HER HOUSE, 2017.
Shot on iPhone 6 Plus
Edited with Final Cut Pro X
Digitally remastered in 2019.
Senke vriska penju se iza brda.
To se događalo i ranije.
Ali ovo će biti poslednji put.
Nekoliko preostalih ljudi to oseća, povlačeći se duboko u šumu.
Vrište u tami, dok senke prolaze, ka tlu.
Kroz dugotrajne, statične kadrove film razvija kontemplativno, hipnotičko iskustvo, srodno slikama koje se kreću, mešajući živu akciju, fotografije i crtane slike.
Film je posvećen pokojnom francuskom reditelju i prijatelju Philippeu Coteu, koji je preminuo 2016. godine.
Scott Barley je britanski umetnik-filmski autor iz Južnog Velsa u Velikoj Britaniji.
Njegovi radovi su prikazivani u Evropi, Aziji i Americi, uključujući Institut za savremenu umetnost London, BFI Southbank, Sheffield Doc Fest, Doclisboa, Karlovy Vary IFF, Dokufest, EYE Filmmuseum, Muzej umetnosti u Singapuru, Međunarodni filmski centar Vancouver, Muzej moderne umjetnosti Rio, Muzej savremene umetnosti Buenos Aires i Međunarodni festival dokumentarnog i eksperimentalnog filma Fronteira.
Njegov rad se prvenstveno bavi antropocenom, prirodom, tamom, kosmologijom, fenomenologijom i misticizmom, a povezan je s pokretima Remodernista i Slow Cinema. Njegovo filmsko stvaralaštvo i slike upoređeni su s senzibilitetima autora kao što su, Béla Tarr & Ágnes Hranitzky, Maya Deren, Aleksandar Sokurov, Stan Brakhage, Peter Hutton, Jean Epstein i Philipp Grandrieux, kao i umetnika, JMW Turner, Caspar David Friedrich, Anselm Kiefer, Michael Biberstein i John Martin.
Njegovo prvo dugometražno ostvarenje „Sleep has Her House“ objavljeno je početkom 2017. godine i osvojilo opšte priznanje kao izuzetno delo, kao i nagradu za najbolji film – službenu nagradu žirija na Međunarodnom festivalu dokumentarnog i eksperimentalnog filma Fronteira u Goiâniji, Brazil. Kasnije je nominovan na filmskim anketama Sight & Sound za 2017. i 2018, u kategoriji „Najbolji video eseji za 2018. godinu“ Sight & Sound. Film je takođe nominovan u anketi Senses of Cinema za 2017. godinu i u filmskoj anketi The Village Voice 2017 za najbolji film, najbolji prvi igrani film i najboljeg reditelja.
Danski filmski kritičar i bivši direktor Evropske dokumentarne mreže Tue Steen Müller opisao ga je kao „filmskog Anselma Kiefera“.
Ivan Velisavljević, diplomirao je opštu književnost i teoriju književnosti na Filološkom fakultetu i dramaturgiju na Fakultetu dramskih umetnosti Univerzitetu u Beogradu. Master studije komparativne književnosti završio je, radom iz filmologije, na Filozofskom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu. Trenutno radi kao urednik Arhiva alternativnog filma u okviru Akademskog filmskog centra Doma kulture „Studentski grad“ u Beogradu.
Radio je kao novinar, kolumnista, filmski i književni kritičar, a njegovi filmološki tekstovi objavljeni su u vodećim stručnim časopisima na prostoru bivše Jugoslavije, kao i u Nemačkoj, Holandiji, Velikoj Britaniji, SAD… Tri godine predavao je kreativno pisanje na Fakultetu za medije i komunikaciju. Kao dramaturg, sarađivao je na brojnim radio-dramama, televizijskim emisijama i pozorišnim predstavama.
Autor je knjige Kritički vodič kroz srpski film 2000-2017 (sa Đ. Bajićem i Z. Jankovićem, Filmski centar Srbije, Beograd, 2017). Uredio je knjigu Novi kadrovi: skrajnute vrednosti srpskog filma (sa D. Ognjanovićem, Clio, Beograd, 2008) i temat časopisa Gradac o neobičnim telima/invaliditetu u kulturi i društvu (2012). Knjige poezije Kan (2001) i Aontologija: pesnici heteronimi (sa Milanom N. Lukićem, 2011).
Režirao je drumski dokumentarac Put do Visoke zemlje (2006), eksperimentalne filmove Anacoustic Zone (2009), Nije u metežu Gospod (2011) i Medeja. Doručak (2013), i par video-spotova. Napisao je scenarije za srednjemetražni Teskoba ekspres (2009) i dugometražni Pojačalo i gitara (adaptacija pripovetke Slobodana Tišme, 2010) u okviru filmskog kolektiva „Satibara Film“, čiji je pokretač, i u koprodukciji Akademskog filmskog centra Doma kulture „Studentski grad“. Bio je scenarista i glumac u nekoliko kratkih i srednjemetražnih filmova koji su nagrađivani i prikazivani na festivalima i televizijama.
Na Radio Beogradu emitovane su mu originalne radio-drame Ali ti mi uze dušu, Vašar osvete, Povratak Zmaja od Noćaja, Remboova smrt i Slava i smrt Velje Vraga, kao i petnaestak adaptacija proznih dela. Pozorišna drama Svrati, reče čovek prevedena na engleski, javno čitana i izvođena kao diplomska predstava studenata glume FDU, a od aprila 2015. na redovnom repertoaru Narodnog pozorišta u Užicu.
Dobitnik je nagrada „Rejmon Keno“ za prozu, „Josip Kulundžić“ za najbolji objavljeni esej iz oblasti filma, „Vitomir Bogić“ za najboljeg mladog radiofonijskog stvaraoca i nagrada Festivala stručne knjige za knjigu koja ostvaruje važan naučni doprinos (Kritički vodič kroz srpski film).
_______________________________________________________________________