Saopštenje poslanika DF – Miluna Zogovića

Saopštenje za javnost poslanika DF-a Miluna Zogovića 

Bez trunke stida, u egzaltiranom stanju svog političkog ludila, Duško Marković – iznuđeni premijer i vjerni sledbenik politike samoproklamovanog “oca nacije”, danima se pred crnogorskom javnošću šepuri hvaleći se posjetom Beogradu, zarad “benefita građana Crne Gore i Srbije”.

U nepopravljivo ciničnom maniru prizemno politikanskog razvratnika, Marković bez ikakvog srama, usiljenim rečnikom “velikog državnika” govori o bliskim i tradicionalno dobrim vezama Crne Gore i Srbije. Ophrvan patetikom i sa dobro izvježbanim dodvorničkim stavom, bez blama ističe značaj unapređenja ekonomskih odnosa sa Srbijom, još jednom potvrđujući da se u zadovoljavanju svojih nezasitih interesa ne libi da zgazi sve što je govorio i radio slijedeći političke kodekse svog velikog šefa, dokazanog srbomrsca.

Sada, kad su njega i njegove partijske apartčike napustili saveznici, u momentu svekolikog haosa koji vlada u Crnoj Gori, Marković je odlučio da se okrene Srbiji, doskorašnjem “neprijatelju crnogorske države”, perfidno pokušavajući da opere svoju prljavu prošlost. Licemjernim manevrima po principu “ja nisam odavde”, želi da baci u zaborav neskrivenu mržnju prema srpskom narodu i izbriše sopstvenu ulogu u epizodama umišljajnog omalovažavanja Srbije.

U bunilu sve vidljivijih neuspjeha svoje Vlade, očito je kod crnogorskog premijera ponovo nastupila politička amnezija, periodična bolest koja čelnike DPS-a zahvata svaki put kad je potrebno po svaku cijenu zaštititi svoje interese. Tako je Marković namjerno zaboravio da je zajedno sa Milom Đukanovićem opstanak na vlasti zasnovao upravo na antisrpskoj politici i sistemski osmišljenom pravnom, socijalnom, ekonomskom nasilju i pokušaju istrebljenja srpskog naroda, počev od pokradenog referenduma pa sve do nedavnog progona lidera DFa kao predstavnika srpskog naroda.

Smetnuo je sa uma i sopstveni doprinos u izbacivanju ćirilice iz zvanične upotrebe, srpskih pisaca iz udžbenika i neviđeni atak na studente i profesore koji su hrabro branili opstanak srpskog jezika na crnogorskom univerzitetu. Aktuelnom premijeru je iščililo iz svijesti i da je kao visokopozicionirani funkcioner DPS-a učestvovao u protjerivanju sveštenika, proglašavajući SPC za antidržavnu ustanovu i pokušavajući da prisilno konfiskuje njenu imovinu.

Uprkos svom poznatom maniru brzog zaboravljanja, Marković će, nevoljno gazeći beogradskim ulicama, ipak morati da učini napor i prisjeti se sramnog priznavanja nezavisnosti lažne države Kosovo, podrške Crne Gore za prijem u UNESKO, izručivanja srpskih generala, hapšenja srpskih državljana nakon insceniranog “državnog udara”, moralnog posrnuća na godišnjici obilježavanja Mojkovačke bitke i nasilnih pokušaja prekrajanja istorije kojim se žele raskinuti sve veze sa Srbijom. Takođe će morati da objasni i svoj izbor da za prvi bilateralni susret po preuzimanju funkcije premijera odabere predsjednika tzv. kosovske vlade Isu Mustafu, i obrazloži kako se to uklapa u njegovo poimanje dobrih političkih veza sa bratskom Srbijom.

Ne sumnjamo da će se crnogorski premijer osloniti na svoje dokazano majstorstvo obmanjivanja i kreiranja farsi, pa će javnost u Crnoj Gori i Srbiji imati priliku da svjedoči njegovoj kameleonskoj transformaciji, u nastojanjima da opere ruke od sopstvene prošlosti i na svaki način spase svoju poziciju, svjestan da se konglomerat na čijem je čelu slobodnim padom približava provaliji.

Ali, koliko god se upinjao, Marković neće uspjeti da se oslobodi etikete mrzitelja svega što ima srpski predznak, niti će moći da natjera srpski narod u Crnoj Gori i Srbiji da zaboravi sva nepočinstva, progone, ucjenjivanja i omalovažavanja koje mu crnogorski režim priređuje godinama. Zato, kada krene u svoju politikansko bludnu misiju izvještačenog predstavljanja sebe kao srpskog prijatelja, poručujemo mu da se u tamnim podrumima svoje savjesti zapita sa kojim to obrazom ide u Srbiju.

______________________________________________________________