Prethodni članak
U tem Somboru
Stigao sam u grad za koji kažu da je najzeleniji u Srbiji, stigao sam u pitomu bačku ravnicu u Vojvodini, u grad sa 15 seoskih naselja. Zapadne strane grada zapljuskuju vode Dunava deleći ga od Hrvatske, na istoku je Telečka visoravan, na severu se graniči sa Mađarskom, a na jugu je otvoren prema unutrašnjosti Srbije.
Sombor je udaljen 70km od Subotice, 100km od Novog Sada, 175 od Beograda i 320 od Čačka, slično kao i od Beča.
U turističkoj organizaciji Sombora ljubaznije nego igde dobijam sve podatke, jer u gradu ostajem samo jedan dan.
Razgovaram i sa direktorkom turističke organizacije Zdenkom Mitić. Iako je ponedeljak kada galerije obično ne rade, omogućili su mi da me kustos provede kroz galeriju Milana Konjovića koja je otvorena 10. septembra 1966. godine.
U Galeriji kod Konjovića
Zbirku od 500 odabranih radova veliki umetnik je poklonio svom rodnom gradu Somboru sa posvetom: Slike ove, miljenice moje, sa ljubavlju darujem rodnom gradu, one jedino njemu i pripadaju.
Bitka kod Sente
Sombor je 1786. godine, proglašen za stalno sedište Županije. U Svečanoj sali Županije se nalazi najveće ulje na platnu u našoj zemlji, 7m x 4m , „Bitka kod Sente“, rad Ferenca Ajzenhuta. U prvom planu slike su austrijski vojnici koji prelaze preko grudobrana Turaka. Središnji deo slike zauzima austrijski princ Eugen Savojski na belom konju. U pozadini se nazire silovitost bitke.
Sombor je ponosan na svoju Galeriju kulturnog centra „Laza Kostić“ koji se bavi organizacijom likovnih, književnih i muzičko-scenskih programa.
Zgrada Narodnog pozorišta u Somboru sagradjena je 1882. godine, kada je izvedena i prva predstava. Od 1993. godine svaka pozorišna sezona završava se festivalom Pozorišni maraton.
Somborski Srbi su još u vreme Turaka imali malu Svetodjurdjevsku crkvu koja je obnovljena 1717. godine.
Šetajući trgom vidim spomenik Veljku Petroviću.
Somborski djaci sa kalendarom
Raspoloženim i nasmejanim djacima poklanjam čačanski Srpski narodni kalendar.
Čeka se ručak sa fijakera
Svraćam u, kažu najlepšu, poslastičarnicu u gradu i odlazim u restoran Fijaker na bački ručak.
Do povratka kući u Čačak imam samo toliko vremena da popijem kafu u neobičnom društvu, sa dva velika plišana medveda.
Slobodan Čvorović
______________________________________
